Δευτέρα 16 Δεκεμβρίου 2013
ΕΠΙΚΕΙΜΕΝΗ ΒΕΒΗΛΩΣΗ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΣΠΗΛΑΙΟΥ ΤΗΣ ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΩΣ
ΕΠΙΚΕΙΜΕΝΗ ΒΕΒΗΛΩΣΗ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΣΠΗΛΑΙΟΥ ΤΗΣ ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΩΣ
ΕΠΙΚΕΙΜΕΝΗ ΒΕΒΗΛΩΣΗ
ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΣΠΗΛΑΙΟΥ ΤΗΣ ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΩΣ
Επιστολή Εστίας Πατερικών Μελετών
προς Καθηγούμενο και Πατριαρχικό Έπαρχο Πάτμου
ΕΣΤΙΑ ΠΑΤΕΡΙΚΩΝ ΜΕΛΕΤΩΝ
ΜΗ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗ
Β. ΗΠΕΙΡΟΥ 47 ΜΑΡΟΥΣΙ
ΤΗΛ. 210 8025211
Αμαρούσιον, 7-7-2011
Αριθ.πρωτ. 18
Προς τον
Πανοσιολογιώτατον Αρχ/την
κ. Αντίπαν Νικηταράν (καθηγούμενον και πατριαρχικόν Έξαρχον Πάτμου)
Πανοσιολογιώτατε, ευλογείτε.
Από τη διαφήμιση στους εκκλησιαστικούς ραδιοφωνικούς σταθμούς και τα ΜΜΕ πληροφορηθήκαμε ότι στο Ιερό Σπήλαιο της Αποκαλύψεως θα γίνει «θεατρική μεταφορά της ʺΑποκάλυψηςʺ» (Εφημερίδα ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, 13-4-2011). Με σεβασμό και αίσθημα ευθύνης, καθώς και εμείς είμαστε κληρικοί της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας, θα θέλαμε να σάς καταθέσουμε τις σκέψεις και τις ανησυχίες μας.
Α) Νομίζουμε ότι η ιερότητα του θείου Σπηλαίου, το δέος κατά την είσοδο σ΄αυτό, το οποίο αποτελεί ζώσα ανάμνηση της Εκκλησίας και διαρκή υπόμνηση προς ένα έκαστον ότι μέσα εκεί εδέχθη ο Άγιος Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος το ύψιστο Όραμα της Θείας Αποκαλύψεως, την Αποκάλυψη των εσχάτων ενός εκάστου εξ ημών αλλά και όλης της ανθρωπότητος, δεν επιτρέπει τίποτε άλλο από δάκρυα, προσευχή, κατάνυξη και μνήμη θανάτου. Αυτό ζουν οι προσκυνητές.
Ακόμη και οι απλοί επισκέπτες δεν μπορούν να φύγουν από το Σπήλαιο αδιάφοροι. Τι άλλο μπορούμε να κάνουμε εκεί από το να περιφρουρούμε, ως πολύτιμη παρακαταθήκη και ιερό σέβασμα, το θείο Σπήλαιο;
Ακόμη και οι απλοί επισκέπτες δεν μπορούν να φύγουν από το Σπήλαιο αδιάφοροι. Τι άλλο μπορούμε να κάνουμε εκεί από το να περιφρουρούμε, ως πολύτιμη παρακαταθήκη και ιερό σέβασμα, το θείο Σπήλαιο;
Το μόνο που μπορούμε επιπλέον να κάνουμε είναι να διακηρύττουμε στους προσερχομένους αλλά και παντού, urbi et orbi, τα μεγαλεία του Θεού και να τους παρακινούμε σε μετάνοια, καθώς βλέπουμε ολοένα προοδεύουσα την αποστασία από την ορθή πίστη, με την αδιαφορία, την αντίχριστη προπαγάνδα και τον Οικουμενισμό· καθώς βλέπουμε την ανομία και την πρωτοφανή εξαχρείωση πολλών και την αγάπη να ψύχεται και τους ʺεκλεκτούςʺ - επισκόπους, άλλους κληρικούς και μοναχούς να πλανώνται · καθώς ξετυλίγεται ραγδαία η αντίχριστη διαδικασία της παγκοσμιοποιήσεως που συσφίγγει πολιτικο-οικονομικά πρόσωπα και έθνη και εξαπλώνει το σημείο του θηρίου, περί του οποίου με τόση σαφήνεια γράφει ο Άγιος Ιωάννης.
Β) Ούτως εχόντων των πραγμάτων απετέλεσε για μας και για όλους τους συνειδητούς πιστούς της Εκκλησίας μας δυσάρεστη έκπληξη, ένα πικρό ξάφνιασμα η αναγγελία για τη θεατροποίηση του οράματος της Αποκαλύψεως. Και μόνο το γεγονός ότι θεατροποιείται το υπέρ λόγον και έννοιαν θείο όραμα είναι τουλάχιστον ένας χονδροειδής ευτελισμός των θείων μυστηρίων! Και βέβαια ο ευτελισμός μετατρέπεται σε ιεροσυλία με τη θεατροποίηση αυτού τούτου του Ιερού Σπηλαίου.
Που άραγε στοχεύει αυτή η θεατροποίηση; Αν γίνεται για την προβολή των συντελεστών της παραστάσεως θα έπρεπε να βρουν άλλο θέμα και ασφαλώς ένα άλλο τόπο. Αν πρόκειται για μια τουριστική ʺατραξιόνʺ που θα γεμίσει τα ταμεία του Δήμου και θα αυξήσει τον τουρισμό του νησιού, τότε κρίμα που χρησιμοιούμε ό,τι έχουμε ιερώτερο για να γεμίσουμε τον κορβανά μας. Καθώς όμως για κάθε θεατρικό έργο ισχύουν τα ανωτέρω είναι προφανές ότι δυστυχώς το ίδιο συμβαίνει και με τη θεατροποίηση της Αποκαλύψεως. Μήπως όμως υπάρχει και το ενδεχόμενο, όπως υπονοεί η σκηνοθέτις, να θέλει με τη θεατρική παράσταση να δώσει μηνύματα στον κόσμο; Και ποια θα είναι αυτά;
Διαβάζουμε στον Τύπο ότι η θεατρική ομάδα α) θα παρουσιάσει στο Σπήλαιο «τον αέναο πόλεμο καλού - κακού». Άραγε, αυτό μηνύει η Αποκάλυψη; Έναν πόλεμο αορίστου καλού-κακού η την πάλη των Χριστιανών με το Θηρίο, δηλ. τον Αντίχριστο;
β) θα κάμει προσπάθεια «ερμηνείας κοινωνικών και φυσικών φαινομένων μέσα από τον προφητικό λόγο του ευαγγελιστή». Ασφαλώς για να εντυπωσιάσουν, με αυθαίρετες ερμηνείες των ποικίλων φαινομένων και με οικολογικές προεκτάσεις θα επιφέρουν σύγχυση στο νού των θεατών, αμυήτων ως επί το πλείστον, ως προς το αληθινό νόημα και μήνυμα της Αποκαλύψεως.
γ) Ο σκηνογράφος «στο χώρο της σκηνής προορίζεται να τοποθετήσει τους θεατές μοιρασμένους σε επτά ομάδες, υπηρετώντας έτσι μια συμβολική αντιστοιχία με τις επτά εκκλησίες της Μικράς Ασίας». Όλα για τον εντυπωσιασμό! Οι ποικίλοι θεατές, πάσης θρησκείας και αιρέσεως, τοποθετημένοι φίρδην μίγδην θα συμβολίζουν τις επτά εκκλησίες!
Και πως θα μεταφέρει η σκηνοθέτις στο κοινό τη «μυστηριακή ατμόσφαιρα» που ονειρεύεται; Ασφαλώς με τη νέα τεχνολογία. Διαβάζουμε : «Προκειμένου ο χώρος του σπηλαίου να μετατραπεί σε θέατρο που θα μπορεί να φιλοξενήσει το κοινό, μεγάλος ηλεκτρονικός εξοπλισμός θα υποστηρίξει τις σκηνοθετικές ανάγκες. Γεννήτριες, κομπρεσέρ, προτζέκτορες και σχεδιασμός ειδικών εφέ θα χρησιμοποιηθούν προκειμένου η ʺΑποκάλυψηʺ να μεταφερθεί στον...φυσικό της χώρο, ενώ παράλληλα θα γίνει μελέτη φωτισμού και ήχου».
Νομίζετε, Πανοσιολογιώτατε, ότι χρειάζεται περαιτέρω σχολιασμός όλων αυτών των μελλόντων να συμβούν εις το ιερό Σπήλαιο ανοσίων; Εμείς ταπεινώς φρονούμε πως, όχι. Αληθεύει όντως το δημοσίευμα ότι «η παραχώρηση του ιερού αυτού χώρου έγινε με την υποστήριξη της πνευματικής ηγεσίας του νησιού, η οποία έδωσε τη σχετική άδεια προκειμένου να παρουσιαστεί το σημαντικό αυτό έργο»;
Μετά τις παραπάνω παρατηρήσεις μας, πρέπει να σάς επισημάνουμε τα κάτωθι :
Πιστεύουμε ότι αντιλαμβάνεσθε ότι το Ιερό Σπήλαιο της Αποκαλύψεως δεν αποτελεί κανενός ιδιοκτησία για να το μεταχειρίζεται καθείς κατά το δοκούν. Πέραν της υπαγωγής του στην τοπική κανονική δικαιοδοσία ανήκει στην Καθόλου Ορθόδοξη Εκκλησία του Χριστού και άρα σε σχέση με αυτό είναι απαραίτητο να τηρούνται ο αυτονόητος σεβασμός, ο καθαρτικός φόβος προς τα ιερά μας και τα σεβάσματά μας και οι θείοι και ιεροί Κανόνες της Εκκλησίας μας.
Είναι εντυπωσιακό για το ήθος του έλληνα νομοθέτη το γεγονός ότι απαγορεύει με το άρθρο 1 του νόμου 2946/2001 την «προβολή υπαίθριας διαφήμισης... σε αρχαιολογικούς χώρους, ιστορικούς τόπους και στη ζώνη προστασίας γύρω από αυτούς...σε μνημεία στον περιβάλλοντα χώρο τους...σε κοιμητήρια, κτίρια ιερών ναών κάθε θρησκείας και δόγματος καθώς και στον περιβάλλοντα χώρο τους...». Αν ο κοσμικός νομοθέτης διατηρεί αυτή τη συστολή και το σεβασμό για κάθε, κατά την εκτίμησή του ιερό τόπο, ποια θα πρέπει να είναι η στάση ημών των ορθοδόξων και δη των κληρικών απέναντι σ’αυτό το μοναδικό μνημείο και ιερό της πίστεώς μας; Φαίνεται πως μας θάμπωσαν και μας φόρτωσαν με μειονεκτικό θαυμασμό οι συντελεστές για το θεατρικό τους τερατούργημα και λησμονήσαμε τα αυτονόητα.
Αυτά τα αυτονόητα που συνέχουν την ψυχή κάθε ορθοδόξου περιφρουρούν και οι θείοι και ιεροί Κανόνες, όταν :
εμποδίζουν να γίνονται συμπόσια («αγάπες» των χριστιανών) μέσα στους ναούς (ΟΔ΄της ΣΤ΄ Οικ.Συν.),
εμποδίζουν να γίνονται συμπόσια («αγάπες» των χριστιανών) μέσα στους ναούς (ΟΔ΄της ΣΤ΄ Οικ.Συν.),
όταν απαγορεύουν σε οποιουσδήποτε ανθρώπους να μένουν «αδιακρίτως» στους «ιερούς τόπους» που βρίσκονται πλησίον των ναών και επιτάσσουν να «εξωθούνται» (94ος της ΣΤ’),
όταν απαγορεύουν στους ιερούς περιβόλους των ναών να γίνεται εμπόριο (ΟΣΤ’της ΣΤ΄).
Όταν λοιπόν οι θειότατοι Πατέρες προστατεύουν με τους ιερούς Κανόνες τον περιβάλλοντα χώρο των ναών, τι θα λέγουν βλέποντας ιερείς και επισκόπους να κάμουν θέατρο το ιερό Σπήλαιο αλλοιώνοντας την Ορθόδοξη Παράδοσή μας ;
Γνωρίζετε, τέλος, τον σκανδαλισμό των χριστιανών από τη βεβήλωση του ιερού Ναού του Αγίου Παντελεήμονος Αχαρνώνμέ μια άλλη ʺθεατροποίησηʺ, όπου πλήν της μετατροπής του Ι. Ναού σε μουσική θεατρική σκηνή, το Άγιο Βήμα κατάντησε χώρος για καμαρίνια των τραγουδιστών, όπου άνδρες και γυναίκες άλλαζαν ρούχα!
Σάς παρακαλούμε, άγιε Καθηγούμενε, μη συνεχίζετε αυτόν τον κατήφορο φέροντας το «βδέλυγμα της ερημώσεως... εν τόπο αγίω». Το αποτέλεσμα τέτοιων ενεργειών θα είναι, πλήν των οικονομικών ωφελημάτων του νησιού σας και της συμπορεύσεως της τοπικής εκκλησίας με το κοσμικό φρόνημα, η μεθοδευμένη αποϊεροποίηση των πάντων, η μεγαλύτερη αποστασία των αστηρίκτων ανθρώπων που θα ʺβολευτούνʺ με τις γερμανικές ερμηνείες της Αποκαλυπτικής Αλήθειας και η βαθιά απογοήτευση των πιστών από την πνευματική του ηγεσία.
Γι’ αυτό κάνετε, έστω και την τελευταία στιγμή, μια προσπάθεια για να αποτρέψετε την ιεροσυλία στον ιερό Τόπο του Αγίου Σπηλαίου προβάλλοντας την αλήθεια της ιεράς Αποκαλύψεως, προτάσσοντας την Ιερά ορθόδοξη Παράδοση και ενθυμούμενος ότι ο Ηγαπημένος Μαθητής του Κυρίου επ’ουδενί θα μπορούσε να παρευρεθεί στο ετοιμαζόμενο θεατρικό ανοσιούργημα και να ευλογήσει τη βεβήλωση του Σπηλαίου του.
Ευλογείτε,
Μετά τιμής
Δια την Εστίαν Πατερικών μελετών
ο Δικηγόρος παρ' Αρείω Πάγω
Χρήστος Παπασωτηρίου
Κοινοποίηση: την Α.Θ.Π. τον Οικουμενικόν Πατριάρχην κ.Βαρθολομαίον
Αρχιγραμματείαν Ι. Συνόδου ( Αρχιμ.Μάρκον Βασιλάκην)
Δήμαρχον Πάτμου, κ. Στόικον Γρηγόριον
Ραδιοφωνικόν Σταθμόν της Εκκλησίας της Ελλάδος
Ραδιοφωνικόν Σταθμόν «Πειραϊκή Εκκλησία»
Αναδημοσίευση από τιςΑΝΑΒΑΣΕΙΣ
Αντιαιρετικόν Εγκόλπιον www.egolpion.com
18 ΙΟΥΛΙΟΥ 2011
Read more:http://www.egolpion.net/vevilosi_sphlaiou.el.aspx#ixzz2nei1fucH
Παρασκευή 13 Δεκεμβρίου 2013
Και δίκαιοι ακόμα να παρακαλέσουν τον Κύριο, δεν θα εισακουστούν, αν δεν πρέπει.
Και δίκαιοι ακόμα να παρακαλέσουν τον Κύριο, δεν θα εισακουστούν, αν δεν πρέπει.
Η προσευχή είναι μεγάλο αγαθό, αν γίνεται και με λογισμό αγαθό· αν ευχαριστούμε το Θεό όχι μόνο όταν μας δίνει, αλλά και όταν δεν μας δίνει ό,τι Του ζητάμε, αφού και τα δύο τα κάνει για την ωφέλειά μας.
Έτσι, και όταν δεν παίρνουμε, ουσιαστικά παίρνουμε με το να μην πάρουμε ό,τι δεν μας συμφέρει. Υπάρχουν, βλέπετε, περιπτώσεις που η μη ικανοποίηση του αιτήματός μας είναι πιο ωφέλιμη. Και τότε ό,τι θεωρούμε σαν αποτυχία είναι επιτυχία.
Ας μη στεναχωριόμαστε, λοιπόν, όταν ο Θεός αργεί να εισακούσει την προσευχή μας. Ας μη χάνουμε την υπομονή μας. Μήπως και πριν ζητήσουμε κάτι, δεν μπορεί να μας το δώσει ο Πανάγαθος; Μπορεί, φυσικά, αλλά περιμένει από μας κάποιαν αφορμή, ώστε να μας βοηθήσει δίκαια. Γι’ αυτό ας Του δίνουμε την αφορμή με την προσευχή και ας περιμένουμε με πίστη, με ελπίδα, με εμπιστοσύνη στην πανσοφία και στη φιλανθρωπία Του. Μας έδωσε ό,τι ζητήσαμε; Ας Τον ευχαριστούμε. Δεν μας έδωσε; Και πάλι ας Τον ευχαριστούμε, γιατί δεν γνωρίζουμε, όπως γνωρίζει Εκείνος, τι είναι καλό για μας.
Ας έχουμε ακόμα υπόψη μας, πως ο Θεός συχνά δεν αρνείται, αλλά μόνο αναβάλλει την ικανοποίηση κάποιου αιτήματός μας. Και γιατί αναβάλλει; Επειδή, χρησιμοποιώντας ως μέσο τη δική μας επιμονή στο αίτημα, θέλει να μας ελκύσει και να μας κρατήσει κοντά Του. Κι ένας φιλόστοργος πατέρας, άλλωστε, όταν του ζητάει κάτι το παιδί του, πολλές φορές αρνείται να του το δώσει, όχι γιατί δεν θέλει, αλλά γιατί μ’ αυτόν τον τρόπο το παιδί μένει κοντά του.
Με δυο λόγια, η αποτελεσματικότητα της προσευχής μας εξαρτάται:
πρώτον, από το αν είμαστε άξιοι να λάβουμε ό,τι ζητάμε·δεύτερον, από το αν προσευχόμαστε σύμφωνα με το θέλημα του Θεού· τρίτον, από το αν προσευχόμαστε αδιάλειπτα· τέταρτον, από το αν για όλα καταφεύγουμε στο Θεό· πέμπτον, από το αν ζητάμε εκείνα που είναι ωφέλιμα σ’ εμάς.
Και δίκαιοι ακόμα να παρακαλέσουν τον Κύριο, δεν θα εισακουστούν, αν δεν πρέπει. Ποιός ήταν δικαιότερος από τον Παύλο; Και όμως, επειδή ζήτησε κάτι που δεν θα τον ωφελούσε, δεν εισακούστηκε. «Τρεις φορές παρακάλεσα γι’ αυτό τον Κύριο», γράφει ο ίδιος, «και η απάντησή Του ήταν: “Σου αρκεί η χάρη μου”» (Β’ Κορ. 12:8-9). Αλλά και ο Μωυσής δεν ήταν δίκαιος; Ε, ούτε κι εκείνος εισακούστηκε. «Φτάνει πια!», του είπε ο Θεός (Δευτ. 3:26), όταν ζητούσε να μπει στη γη της επαγγελίας.
Πέρα απ’ αυτά, όμως, υπάρχει και κάτι άλλο που αχρηστεύει την προσευχή μας, και αυτό είναι η αμετανοησία. Προσευχόμαστε, ενώ επιμένουμε στην αμαρτία. Έτσι έκαναν οι Ιουδαίοι, γι’ αυτό ο Θεός είπε στον προφήτη Ιερεμία: «Μην προσεύχεσαι για το λαό αυτό! Δεν βλέπεις τι κάνουν;» (Ιερ. 7:16-17). Δεν απομακρύνθηκαν, λέει, από την ασέβεια. Κι εσύ με παρακαλάς γι’ αυτούς; Δεν σ’ ακούω!
Όταν, πάλι, ζητάμε κάτι κακό εναντίον των έχθρων μας, όχι μόνο δεν το πραγματοποιεί ο Θεός, αλλά και παροργίζεται. Γιατίη προσευχή είναι φάρμακο. Κι αν δεν γνωρίζουμε πως πρέπει να χρησιμοποιήσουμε ένα φάρμακο, δεν θα ωφεληθούμε ποτέ από τη δύναμή του.
Πόσο μεγάλο καλό είναι η συνεχής προσευχή, το μαθαίνουμε από τη Χαναναία εκείνη του Ευαγγελίου, που δεν σταματούσε να κραυγάζει: «Ελέησέ με, Κύριε!» (Ματθ. 15:22). Κι έτσι, αυτό που αρνήθηκε ο Χριστός στους αποστόλους, τους μαθητές Του, το πέτυχε εκείνη με την υπομονή της. Ο Θεός, βλέπετε, προτιμάγια τα δικά μας ζητήματα να Τον παρακαλούμε εμείς οι ίδιοι, που είμαστε και υπεύθυνοι, παρά να Τον παρακαλούν άλλοι για λογαριασμό μας.
Όταν έχουμε την ανάγκη ανθρώπων, χρειάζεται και χρήματα να δαπανήσουμε και δουλόπρεπα να κολακέψουμε και πολύ να τρέξουμε. Γιατί οι άρχοντες του κόσμου τούτου όχι μόνο δεν μας δίνουν εύκολα ό,τι τους ζητάμε, αλλά συνήθως ούτε καν να μας μιλήσουν δεν καταδέχονται. Πρέπει πρώτα να πλησιάσουμε τους ανθρώπους που είναι κοντά τους -υπηρέτες, γραμματείς, υπαλλήλους κ.ά.- και να τους καλοπιάσουμε, να τους εκλιπαρήσουμε, να τους προσφέρουμε δώρα. Έτσι θα εξασφαλίσουμε τη μεσολάβησή τους στους αρμόδιους αξιωματούχους, για το διακανονισμό της όποιας υποθέσεώς μας.
Ο Θεός, απεναντίας, δεν θέλει μεσολαβητές. Δεν χρειάζεται να Τον παρακαλούν άλλοι για μας. Προτιμά να Τον παρακαλάμε εμείς οι ίδιοι. Μας χρωστάει χάρη, μάλιστα, όταν του ζητάμε ό,τι έχουμε ανάγκη. Μόνο Αυτός χρωστάει χάρη όταν Του ζητάμε, μόνο Αυτός δίνει εκείνα που δεν Του δανείσαμε. Κι αν δει ότι επιμένουμε στην προσευχή με πίστη και καρτερία, πληρώνει δίχως να απαιτεί ανταλλάγματα. Αν, όμως, δει ότι προσευχόμαστε με νωθρότητα, αναβάλλει την πληρωμή· όχι γιατί μας περιφρονεί ή μας αποστρέφεται, αλλά γιατί, όπως είπα, με την αναβολή αυτή μας κρατάει κοντά Του.
Αν, λοιπόν, εισακούστηκες, ευχαρίστησε το Θεό. Αν δεν εισακούστηκες, μείνε κοντά Του, για να εισακουστείς. Αν, πάλι, Τον έχεις πικράνει με τις αμαρτίες σου, μην απελπίζεσαι.
Όταν πικράνεις έναν άνθρωπο, αλλά στη συνέχεια παρουσιάζεσαι μπροστά του και το πρωί και το μεσημέρι και το βράδυ, ζητώντας ταπεινά συγχώρηση, δεν θα κερδίσεις τη συμπάθειά του; Πολύ περισσότερο θα κερδίσεις τη συμπάθεια του ανεξίκακου Θεού, αν και το πρωί και το μεσημέρι και το βράδυ και κάθε ώρα επικαλείσαι την ευσπλαχνία Του με την προσευχή.
Όταν πικράνεις έναν άνθρωπο, αλλά στη συνέχεια παρουσιάζεσαι μπροστά του και το πρωί και το μεσημέρι και το βράδυ, ζητώντας ταπεινά συγχώρηση, δεν θα κερδίσεις τη συμπάθειά του; Πολύ περισσότερο θα κερδίσεις τη συμπάθεια του ανεξίκακου Θεού, αν και το πρωί και το μεσημέρι και το βράδυ και κάθε ώρα επικαλείσαι την ευσπλαχνία Του με την προσευχή.
Ας τ’ ακούσουν όλα αυτά όσοι προσεύχονται με ραθυμία και βαρυγκωμούν, όταν ο Κύριος αργεί να ικανοποιήσει το αίτημά τους. Τους λέω: “Παρακάλεσε το Θεό!”. Και μου απαντούν: “Τον παρακάλεσα μια, δυο, τρεις, δέκα, είκοσι φορές, μα δεν έλαβα τίποτα”. Μη σταματήσεις, ώσπου να λάβεις. Σταμάτησε, όταν λάβεις. Ή μάλλον, ούτε και τότε να σταματήσεις την προσευχή.Πριν λάβεις, να ζητάς. Και αφού λάβεις, να ευχαριστείς.
Τρίτη 10 Δεκεμβρίου 2013
ΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ ΘΕΟΛΟΓΙΑ
ΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ ΘΕΟΛΟΓΙΑ
Μερικές φορές αόρατη φλόγα άγγιζε την κορυφή της κεφαλής μου και εισερχόταν γρήγορα σε όλο το σώμα μου μέχρι τα πόδια, φλογερή προσευχή με μεγάλο κλαυθμό για τον κόσμο με κυρίευε για ώρες.Αρχ. Σωφρονίου Σαχάρωφ. (1994). Περί Προσευχής. Μονή Τιμίου Προδρόμου. Έσσεξ, Αγγλίας. Σελ. 58
Αν κανείς δεν μπορεί να πληροφορήσει για τη γλυκύτητα που έχει το μέλι, εκείνους που δεν το γεύθηκαν ποτέ, πως άραγε μπορεί κανείς να περιγράψει την ηδονή της ιερής χαράς και της Χάρης του Θεού σ' εκείνους που δεν τη δοκίμασαν;
Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς. Προς τη μοναχή Ξένη. Σελ. 271. Φιλοκαλία, Δ'. Εκδ. Το Περιβόλι της Παναγίας
Πώς να μη βλέπει και να μην ακούει
τα πάντα με απάθεια;
Κι΄ αφού έγινε ο νους Θεός
πώς να επιθυμήσει κάτι αισθητό,
ρευστό ή φθαρτό αυτός που όλα αυτά τα υπερέβη
και κάθε ανθρώπινη δόξα ξεπέρασε;
Αγ. Συμεών του Νέου Θεολόγου. (ΛΘ', 61-72).
Διότι αν ενωθείς με το Φως
Αυτό, όλα θα στα διδάξει.
Αγ. Συμεών του Νέου Θεολόγου. (Λ', 601-2).
Μεγάλη είναι η χαρά, όταν υπάρχει διάθεση αυτοθυσίας.
π. Παϊσιος. π. Χριστοδούλου Αγιορείτου. Ο Γέρων Παϊσιος. Άγιο Όρος. (1994).σελ 249
Δώσε μου τον Εαυτό Σου, να γεμίσω από Εσένα,
να Σε καταφιλήσω και να ασπασθώ
την ανέκφραστη Δόξα Σου, το φως του προσώπου Σου
να γεμίσω από Εσένα και να μεταδώσω σε όλους,
και να έρθω Σ' Εσένα, όλος δοξασμένος.
Αγ Συμεών. (ΚΗ') 185-190
Από την μετάνοια τόσο πολύ διευρύνθηκε το είναι μου ώστε να αγγίζει εν πνεύματι και τον Άδη και την Βασιλεία.
Αρχ. Σωφρονίου Σαχάρωφ. (1994). Περί Προσευχής. Μονή Τιμίου Προδρόμου. Έσσεξ, Αγγλίας. Σελ. 60
Βαπτίζεται ο νους στο φως Σου
και λαμπρύνεται και γίνεται φως
όμοιο της δόξας Σου,
και δικός Σου νους καλείται
όποιος αξιώθηκε να γίνει φως
και καταξιώνεται να 'χει το δικό Σου Νου,
και γίνεται ένα μ' Εσένα αδιαχώριστα.
Αγ. Συμεών του Νέου Θεολόγου. (ΛΘ'), 61-70.
Ένοιωσα θαυμασμό και έκσταση
και φόβο και χαρά
Αυτός που είναι πάνω απ' όλα
και έξω απ' όλα ο Δεσπότης Χριστός,
εξαγνίζει την ψυχή και το σώμα μου,
και με ντύνει με δόξα Θεϊκή
Με ανασύρει από τον Άδη της αμαρτίας
και με βάζει σε μέγα φως.
Με ανακαινίζει και με κάνει αθάνατο.
Η χάρις του Θεού με κάνει φωτιά και φως.
Κοινωνώντας το Σώμα και το Αίμα του Χριστού,
με δάκρυα μετανοίας, γίνομαι κι' εγώ Θεός αφού
ενώνομαι μαζί Του.
Άνθρωπος είμαι από τη φύση μου
αλλά Θεός με τη Χάρη Του.
Με τρόπο που δεν εξηγείται,
είμαι ενωμένος και δεμένος με το Θεό,
όπως το πυρακτωμένο σίδερο με τη φωτιά
και το γυαλί με το φως».
Αγ. Συμεών του Νέου Θεολόγου
Ω, Πνεύμα Άγιο!
Συ μας αποκαλύπτεις τη γνώση του Θεού.
Συ μας δίνεις τη δύναμη να αγαπούμε τον Κύριο ...;.
Συ μας γεμίζεις χαρά και αγαλλίαση ...;
Άγιο Πνεύμα, γλυκύτερο από κάθε τι γήινο,
ουράνια τροφή, χαρά της ψυχής ...;.
Ποιος θα μπορούσε να περιγράψει τη χαρά
του να γνωρίζεις τον Κύριο
και να ορμάς προς αυτόν
αχόρταγα νύκτα και μέρα.
Αγ. Σιλουανός ο Αθωνίτης
Αρχιμ. Σωφρονίου.(1990). Αγ. Σιλουανός ο Αθωνίτης. Ιερά Μονή Τιμίου Προδρόμου, Έσσεξ-Αγγλίας. (Α' έκδοση 1973). σελ 471
Και όταν αρπαχθεί ο νους του ανθρώπου από εκείνο το Θείο φως και φωτιστεί με το φωτισμό της Θείας γνώσεως, γίνεται η καρδιά του γαλήνια και πραότατη και αναβλύζει τους καρπούς του Αγίου Πνεύματος. Τη χαρά, την ειρήνη, τη μακροθυμία την καλοσύνη, τη συμπάθεια, την αγάπη, την ταπείνωση κλπ. , και απολαμβάνει η ψυχή του μία αγαλλίαση απερίγραπτη.
Απόσπασμα από το Βίο του Οσίου Μάξιμου Καψοκαλύβη.
Όταν ο νους, θεωρώντας πνευματικά και αληθινά, εκτοπίσει όλα τα κτίσματα σαν να μην υπάρχουν, τότε με τρόπο άρρητο φαντάζεται το όντως Όν πάνω από κάθε νοερή ενέργεια και ένωση ...;τότε ο νους γίνεται ενοειδής ή για να πω έτσι γίνεται ένα, μένοντας άφωνος με τρόπο ανείπωτο. Κι είναι γεμάτος αγάπη και χαρά, όχι βέβαια κοινή, αλλά αγάπη και χαρά από την ενέργεια του Πνεύματος, την τρυφή που ταιριάζει στους Αγγέλους.
Κάλλιστος Αγγελικούδης. Περί της ενώσεως με το Θεό. Φιλοκαλία, Ε' σελ. 55. Εκδ. Το περιβόλι της Παναγίας.
Που είσαι, Θεέ μου, Θεέ μου,
Και δεν με παίρνεις μίαν ώραν
το συντομώτερον αυτού οπού είσαι
Σύ η γλυκεία μου αγάπη;
Δεν με λυπάσαι Θεέ μου, Θεέ μου,
Οπού φλογίζονται τα σπλάχνα μου
ως φλόγα αναμμένη από τον άσβεστον πόθον της εδικής Σου αγάπης, ήτις άναψεν εντός μου ως κάμινος σπινθηρίζουσα;
Ανωνύμου ησυχαστού. 1851. Νηπτική Θεωρία. Εκ χειρογράφου της Ι. Μ. Ξενοφώντος Αγ. Όρους. Εκδ. Ορθόδοξος Κυψέλη. Θεσσαλονίκη. 1991. σελ.165
Περίλυπος εστίν η ψυχή μου έως θανάτου. Ματθ. 26, 38
Και έτυπτον αυτού την κεφαλήν καλάμω και ενέπτυον αυτώ. Μαρκ. 15, 19-20
Εγένετο δε ο ιδρώς αυτού ωσεί θρόμβοι αίματος καταβαίνοντες επί την γην. Λουκά, 22, 45-46
Την ουράνιον Πύλην και Κιβωτόν, το πανάγιον Όρος την φωταυγή, Νεφέλην υμνήσωμεν, την ουράνιο Κλίμακα, τον λογικόν Παράδεισον, της Εύας την λύτρωσιν, της οικουμένης πάσης το μέγα Κειμήλιον. Ότι σωτηρία, εν αυτή διεπράχθη, του κόσμου και άφεσις, των πολλών εγκλημάτων. Διά τούτο βοώμεν αυτή. Πρέσβευε τω σω Υιώ και Θεώ, των πταισμάτων άφεσιν δωρήσασθαι, τοις προσκυνούσιν εν πίστει, τον άχραντον τόκον σου.
Μηναίον. Ακολουθία Ζ' Δεκεμβρίου
Παράλαβέ με, Κύριε, εις την Βασιλείαν σου! Παράλαβέ με Ιησού μου, αυτού οπού είσαι Εσύ η αγάπη μου και το φως μου το γλυκύτατον! Ναι, γλυκύτατε Ιησού μου, παράλαβέ με τώρα - τώρα, Κύριέ μου, παράλαβέ με, διότι από την ώραν, οπού εγεύθηκα μερικώς και αρρήτως την άρρητον τρυφήν και χριστότητα Σου του Χριστού μου και Θεού μου, δεν υποφέρνω πλέον τον χωρισμόν Σου! Δεν υποφέρνω την απουσίαν Σου. Καίομαι και ανάπτω από την άσβεστον φλόγα της γλυκυτάτης Σου αγάπης! Όταν σε ενθυμούμαι, φλογίζομαι από την δίψαν Σου! Όταν Σε μελετώ, ολιγοθυμώ διά την υστέρησίν Σου και ατονώ διά τον χωρισμόν Σου!
Ανωνύμου ησυχαστού. 1851. Νηπτική Θεωρία. Εκ χειρογράφου της Ι. Μ. Ξενοφώντος Αγ. Όρους. Εκδ. Ορθόδοξος Κυψέλη. Θεσσαλονίκη. 1991. σελ.87-88
Εάσατε τη κέλλη με μόνον εγκεκλεισμένον,
άφετέ με μετά Θεού του μόνου φιλανθρώπου,
απόστητε, μακρύνατε, εάσατέ με μόνον
αποθανείν ενώπιον Θεού του πλάσαντός με!
Μηδείς τη θύρα κρούσειε, μηδείς φωνήν αφήση,
μηδείς επισκεψάτω με των συγγενών ή φίλων,
μηδείς μου την διάνοιαν ελκύσας αποσπάση
της θεωρίας του καλού και ωραίου Δεσπότου,
μηδείς μοι βρώμα δώσειε, μη πόμα μοι κομίση!
Αρκέσει γαρ μοι το θανείν έμπροσθεν του Θεού μου,
Θεού του ελεήμονος, Θεού του φιλανθρώπου,
του κατελθόντος επί γης αμαρτωλούς καλέσαι
και συν αυτώ εις την ζωήν εισαγαγείν την Θείαν.
Ου θέλω έτι κατιδείν το φως του κόσμου τούτου,
ουδέ αυτόν τον ήλιον, ουδέ τα εν τω κόσμω,
βλέπω γαρ τον Δεσπότην μου, βλέπω τον βασιλέα,
βλέπω τον όντως όντα φως και παντός φωτός κτίστην,
βλέπω πηγήν παντός καλού, βλέπω αιτίαν πάντων,
βλέπω αρχήν την άναρχον, εξής παρήχθη πάντα,
δι ής ζωούνται και τροφής άπαντα εμπιπλώνται. ...;
...;Οι ούν υπό την αίσθησιν όντες εάσατέ με
μη κέλλαν μόνον κλείσαι τε και ένδοθεν καθίσαι,
αλλά και λάκκον υπό γην ορύξαντα κρυβήναι,
κακεί διάγων έσομαι έξω παντός του κόσμου,
και βλέπων τον αθάνατον Δεσπότην μου και κτίστην
πόθω θανείν αιρήσομαι, ειδώς ως ου θανούμαι ...;
Ώ Θείου δύναμις πυρός, ώ ενεργείας ξένης! ...;
Πως μένων αναλλοίωτος, απρόσιτος εις άπαν
Φυλάττεις ακατάφλεκτον του χόρτου την ουσίαν,
και αναλλοίωτον τηρών αλλοιοίς όλον τούτον,
και μένων χόρτος έστι φως, ουχί το φως δε χόρτος,
αλλά το χόρτω σύ το φως ασυγχύτως ενούσαι,
και χόρτος γίνεται ως φως μεταβληθείς ατρέπτως;
Αγ. Συμεών του Νέου Θεολόγου.Ύμνος ΚΗ' (αποσπάσματα)
Ευφραίνεσθε δίκαιοι, ουρανοί αγαλλιάσθε, σκιρτήσατε τα όρη, Χριστού γεννηθέντος, Παρθένος καθέζεται, τα Χερουβείμ μιμουμένη, βαστάζουσα εν κόλποις, Θεόν Λόγον σαρκωθέντα. Ποιμένες τον τεχθέντα δοξάζουσι. Μάγοι τω Δεσπότη δώρα προσφέρουσιν. Άγγελοι ανυμνούντες λέγουσιν, Ακατάληπτε Κύριε δόξα σοι.
Ανδρέα Ιεροσολυμίτου, Ακολουθία Χριστουγέννων.
ριάς υπερούσιε, υπεράγαθε, υπέρθεε, παντοδύναμε, παντεπίσκοπε, αόρατε, ακατάληπτε. Δημιουργέ των νοερών ουσιών και των λογικών φύσεων, η έμφυτος αγαθότης, το Φως το απρόσιτον, το φωτίζον πάντα άνθρωπον ερχόμενον εις τον κόσμον, λάμψον καμοί τω αναξίω δούλο σου. Φώτισόν μου της διανοίας τα όμματα, όπως ανυμνήσαι τολμήσω την άμετρον ευεργεσίαν και δύναμιν. ...;
...;Συ γαρ βουλήσει εξ ουκ όντων εις το είναι παραγαγών τα σύμπαντα τω σω κράτει συνέχεις την κτίσιν, και τη ση προνοία διοικείς τον κόσμον ...;Σε τρέμουσιν αι νοεραί πάσαι Δυνάμεις. Σε υμνεί ήλιος, σε δοξάζει σελήνη, σοι εντυγχάνει τα άστρα, σοι υπακούει το φως, σε φρίττουσιν άβυσσοι, σοι δουλεύουσιν αι πηγαί. Συ εξέτεινας τον ουρανόν ωσεί δέρριν, συ εστερέωσας την γην επί των υδάτων, συ περιετείχισας την θάλασσαν ψάμμω, συ προς αναπνοάς τον αέρα εξέχεας, Αγγελικαί δυνάμεις σοι λειτουργούσιν, οι των αρχαγγέλων χοροί σε προσκυνούσιν, τα πολυόμματα Χερουβίμ και τα εξαπτέρυγα Σεραφείμ κύκλω ιστάμενα και περιϊπτάμενα, φόβω της απροσίτου σου δόξης κατακαλύπτονται. Συ γαρ Θεός ων απερίγραπτος, άναρχος τε και ανέκφραστος, ήλθες επί της γης, μορφήν δούλου λαβών, εν ομοιώματι ανθρώπων γενόμενος ...;
...;Ομολογούμεν την Χάριν, κηρύττομεν τον έλεον, ου κρύπτομεν την ευεργεσίαν, τας της φύσεως ημών γονάς ηλευθέρωσας, παρθενικήν ηγιάσας μήτραν τω τόκω σου, πάσα η κτίσις υμνήσει σε επιφανέντα.
Αποσπάσματα από τις Ευχές του ιερέα στην εορτή των Αγίων Θεοφανείων.
Σύ εί το φως των εσκοτισμένων, συ εί η ανάστασις πάντων και η ζωή των βροτών και πάντας συνανέστησας, του θανάτου το κράτος Σωτήρ σκυλεύσας, και του Άδου τας πύλας συντρίψας Λόγε, και οι θνητοί κατιδόντες το θαύμα εθαύμαζον, και πάσα κτίσις συγχαίρει εν τη ση Αναστάσει, Φιλάνθρωπε. Διό και πάντες δοξάζομεν, και υμνούμεν την σην συγκατάβασιν, και κόσμος Σωτήρ μου ανυμνεί σε αεί.
Παρακλητική. Ήχος Β' Κυριακή πρωί, Οίκος.
Όταν στραφούμε προς το Θεό και αφήσουμε να μας πλημμυρίσει σε τέλειο βαθμό η Θεία Του έλλαμψη, τότε θα ελευθερωθούμε από όλες τις πολυποίκιλες εκείνες ετερότητες, που μας διέπουν, (δηλ. τις σαρκικές επιθυμίες και το φρόνημα της σάρκας) και θεωθέντες θα γίνουμε «ενοειδώς εν».
Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής. Σχόλια εις το περί Θείων Ονομάτων. Α, 4 PG 197 D.
Αναφέρεται,στο Βλαδιμήρου Λόσκι. Η Θέα του Θεού. 1973. σελ. 178
ΠΗΓΗ: http://agioritis.pblogs.gr
Δευτέρα 9 Δεκεμβρίου 2013
Όσιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος-Πῶς ἐνεργεῖ ἡ χάρη. Ἡ ἐλεύθερη ἀποδοχή της ἀπό τόν ἄνθρωπο.
Όσιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος-Πῶς ἐνεργεῖ ἡ χάρη. Ἡ ἐλεύθερη ἀποδοχή της ἀπό τόν ἄνθρωπο.
Όσιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος
ΘΥΜΑΣΑΙ, πιστεύω, ότι ο χριστιανός δεν είναι ένας κοινός άνθρωπος, αφού διαμορφώνεται τόσο από τη φύση όσο και από τη χάρη. Πρέπει να διευκρινίσω ,όμως, ότι από τους χριστιανούς δεν σώζονται όλοι. Σώζονται, μπαίνουν δηλαδή στην αιώνια βασιλεία του Θεού, μόνο εκείνοι στους οποίους ενοικεί η χάρη, διαποτίζοντάς τους ολοκληρωτικά, μεταμορφώνοντας θα έλεγα, σύνολη τη φύση τους.
Πρόσεξε τι λέει ο Κύριος! Λέει πως «η βασιλεία των ουρανών μοιάζει με προζύμι, που το πήρε μια γυναίκα και το ανακάτεψε μ’ ένα σακί αλεύρι, ώσπου ζυμώθηκε όλο» ( Ματθ. 13:33 ) . Το ζυμάρι δεν φουσκώνει αμέσως μόλις ανακατωθεί με το προζύμι. Φουσκώνει στην ώρα του , αφού πρώτα το προζύμι διεισδύσει και απλωθεί σιγά-σιγά μέσα του. Το ψωμί που γίνεται έτσι, είναι ανάλαφρο, ευωδιστό, νόστιμο. Το ίδιο συμβαίνει και με τη χάρη. Όταν ενώνεται με τη φύση μας, στο άγιο Βάπτισμα, δεν τη διαποτίζει αμέσως. Απλώνεται σιγά-σιγά. Κι όταν η χάρη απλωθεί παντού, όταν σύνολη η φύση μας χαριτωθεί, τότε, όλα όσα κάνουμε, παίρνουν έναν άλλο χαρακτήρα. Τότε οι ενέργειές μας, μολονότι φαινομενικά είναι οι ίδιες με άλλες όμοιες οποιουδήποτε ανθρώπου, αποκτούν ένα ιδιαίτερο άρωμα , μιαν ιδιαίτερη γεύση, έναν ιδιαίτερο ήχο. Ο Θεός δέχεται μόνο αυτές τις ενέργειες, που Του είναι εξαιρετικά ευάρεστες.
Θα κάνω άλλη μια παρομοίωση, για να εξηγήσω το πώς η χάρη, όταν της δίνονται περιθώρια να ενεργήσει, αφού διαποτίσει σύνολη τη φύση μας, γίνεται και εξωτερικά ορατή σε όλους όσοι είναι ικανοί να τη δουν. Η χάρη, λοιπόν, μοιάζει με τη φωτιά, που διεισδύει στο σίδερο. Δεν είναι μόνο μέσα στο σίδερο, μα και στο εξωτερικό του. Την πύρινη δύναμή της τη βλέπει ο καθένας. Έτσι συμβαίνει και με τη χάρη, όταν εισχωρήσει στη φύση μας. Γίνεται αντιληπτή απ’ όλους. Όλοι όσοι έρχονται σε επαφή μ’ έναν θεοχαρίτωτο άνθρωπο, αισθάνονται ότι αυτός έχει μιαν ασυνήθιστη δύναμη, που εκδηλώνεται ποικιλότροπα. Όταν αρχίζει να μιλάει για οτιδήποτε πνευματικό, λάμπει σαν τον μεσημεριάτικο ήλιο, και τα λόγια του πηγαίνουν κατευθείαν στην ψυχή του ακροατή, διαμορφώνοντας μέσα του με αυθεντία ανάλογα συναισθήματα και διαθέσεις. Μα κι όταν ακόμα δεν μιλάει, εκπέμπει μια θερμότητα, που επηρεάζει τα πάντα γύρω του, και μια παράξενη δύναμη, που επενεργεί στις ψυχές και τους εμπνέει προθυμία για πνευματικό αγώνα.
Παίρνουμε τη χάρη του Θεού στη νηπιακή μας ηλικία με το άγιο Βάπτισμα. Από την ώρα εκείνη η χάρη αρχίζει να ενεργεί μέσα μας, με την προοπτική και την ελπίδα ότι, μετά την ενηλικίωση και ωρίμανσή μας, θα αναλάβουμε αυτοθέλητα και πρόθυμα τον αγώνα για τη σωτηρία μας.
Όταν οι γονείς είναι ευσεβείς και ανατρέφουν τα παιδιά τους , όπως λέει ο απόστολος, «δίνοντάς τους αγωγή και συμβουλές που εμπνέονται από την πίστη στον Κύριο» ( Εφ. 6:4 ) , τότε η θεία χάρη γεννάει την ειρήνη στις παιδικές ψυχές . Έτσι τα παιδιά γίνονται ευγενικά, ταπεινά, υπάκουα, καλότροπα, θεοφοβούμενα. Παραδείγματα μπορεί να δει κανείς παντού . Θα έλεγα πως κι εσύ είσαι ένα τέτοιο παιδί , αν δεν φοβόμουνα ότι θα το έπαιρνες επάνω σου, μολονότι κανένα χάρισμά σου δεν οφείλεται σε δικές σου προσπάθειες. Υπάρχουν στην ψυχή σου πολλά καλά στοιχεία, αλλά τα έχεις πάρει από άλλους˙ είναι δώρα είτε του Θεού είτε των ανθρώπων, και συγκεκριμένα των γονιών σου, που σου τα κληροδότησαν ή σου τα έδωσαν με την ανατροφή. Μπροστά σου βρίσκεται τώρα ένα καθήκον: Ν’ αγαπήσεις όλα αυτά τα καλά στοιχεία, να τα κλείσεις στην καρδιά σου, κι έπειτα να τα αυξήσεις και να τα πολλαπλασιάσεις. Είναι αλήθεια ότι πατάς σε γερά θεμέλια και ότι βρίσκεσαι στον σωστό δρόμο. Τίποτα, όμως, απ’ όσα έχεις δεν είναι καρπός της ελεύθερης βουλήσεώς σου και αποτέλεσμα υπεύθυνων αποφάσεών σου. Και αν δεν αρχίσεις τώρα να καταβάλλεις τις δικές σου προσπάθειες για τη σταθεροποίηση των καλών στοιχείων της ψυχής σου, θα τα χάσεις όλα με τις πρώτες δυσάρεστες περιστάσεις. Ναι, θα σε εγκαταλείψουν, αφήνοντας πίσω τους μόνο μια γλυκειά – ή μήπως πικρή;- ανάμνηση.
Θυμάσαι τι ένιωσες , όταν βυθίστηκες στη δίνη της κοσμικής ζωής; Πώς ταλαιπωρήθηκες τότε; Πώς η λύπη πλημμύρισε την καρδιά σου; Ότι καλό έχεις μέσα σου, το πήρες από τη χάρη του Θεού και από την οικογένειά σου. Γιατί, λοιπόν, οι εμπειρίες σου από την κοσμική ζωή σε στενοχώρησαν; Επειδή άφησες τον εαυτό σου να νιώσει κάποια συμπάθεια για τη ζωή αυτή. Μολονότι δεν το ομολόγησες, είναι αυταπόδεικτο από τη λύπη που σε ταλαιπώρησε αργότερα .Αν δεν υπήρχε συμπάθεια, δεν θα υπήρχε και ταλαιπωρία. Σου έγραψα ότι, αν κάποια αδήριτη ανάγκη σε ρίξει ξανά στην ίδια δίνη, μην αφήσεις την καρδιά σου να προσκολληθεί σε κάτι απ’ όσα βλέπεις ή ακούς εκεί. Αν η καρδιά σου δεν προσκολληθεί σε τίποτα, δεν θα ξαναδοκιμάσεις λύπη. Δεν ξέρω αν τώρα βρίσκεσαι πάλι σ’ αυτή τη δίνη. Κι αν βρίσκεσαι, δεν ξέρω αν τηρείς τη συμβουλή μου. Κάνε ό,τι νομίζεις. Είσαι αυτεξούσια. Όπου να ‘ναι , άλλωστε, ενηλικιώνεσαι.
Από την πλευρά μου, πάντως, οφείλω να σου πω ειλικρινά και ξεκάθαρα ότι έχεις τρεις επιλογές: Είτε να γίνεις άνθρωπος πνευματικός και θεοχαρίτωτος, είτε να γίνεις άνθρωπος κοσμικός, κενός, ματαιόσχολος και εμπαθής όσο όλοι σχεδόν οι άλλοι, είτε ,τέλος να γίνεις άνθρωπος μετέωρος ανάμεσα στην πνευματική και την κοσμική ζωή. Ελπίζω και εύχομαι να γίνεις άνθρωπος πνευματικός. Και θα γίνεις, αν το θελήσεις. Άνθρωπος κενός και ματαιόσχολος, άνθρωπος κοσμικός και άπιστος δεν νομίζω ότι θα γίνεις ποτέ, γιατί σε γνωρίζω αρκετά καλά. Δεν μπορώ, ωστόσο, ν’ αποκλείσω την πιθανότητα της τρίτης περιπτώσεως. Είναι πιθανό να μη γίνεις ούτε εντελώς πνευματική μα ούτε και εντελώς κοσμική, ούτε χριστιανή μα ούτε και άπιστη. Αυτό μπορεί να συμβεί, αν δεν φυλάξεις την καρδιά σου από την έλξη της κοσμικής ζωής. Πρόσεξε! Μιλάω για έλξη και όχι για συμμετοχή στην κοσμική ζωή. Γιατί η συμμετοχή, όπως λες κι εσύ, μερικές φορές είναι αναπόφευκτη. Αν λοιπόν, δεν φυλάξεις την καρδιά σου απ’ αυτή την έλξη, θα γεννηθεί μέσα σου μια συμπάθεια για την κοσμικότητα, συμπάθεια που δεν θα σε αποκόψει εντελώς από τις χριστιανικές αρχές σου, αλλά θα σου εμπνεύσει κάποια ψυχρότητα απέναντί τους. Θα διατηρήσεις τις αρχές σου, ή μάλλον μερικές απ’ αυτές, αλλά μόνο από συνήθεια. Έτσι ουσιαστικά δεν θα βρίσκεσαι ούτε στον κοσμικό χώρο, ούτε στον αληθινά πνευματικό˙ δεν θα είσαι ούτε κοσμικός ούτε πνευματικός άνθρωπος.
Το αποτέλεσμα ποιο θα είναι; Όποιο ήταν και για τον άγγελο της Εκκλησίας της Λαοδικείας, που καταδικάστηκε από τον Κύριο στην Αποκάλυψη: «Ξέρω καλά τα έργα σου. Δεν είσαι ούτε κρύος ούτε ζεστός. Μακάρι να ήσουνα είτε κρύος είτε ζεστός! Επειδή ,όμως , δεν είσαι ούτε κρύος ούτε ζεστός αλλά χλιαρός, γι’ αυτό θα σε ξεράσω από το στόμα μου» ( Αποκ. 3:15-16 ). Πρέπει να είναι κανείς θερμός απέναντι στον Θεό και σ’ όλα τα θεία, αλλά ψυχρός απέναντι στην κοσμικότητα και την αμαρτία. Αν δεν είσαι ούτε ψυχρή απέναντι στην κοσμικότητα ούτε θερμή απέναντι στα θεία, αλλά χλιαρή και κρυερή απέναντι σε όλα, ο Θεός θα σε αποδοκιμάσει και θα σε απορρίψει.
Τι πρέπει, λοιπόν, να κάνεις; Να διαλέξεις με την καρδιά σου την άγια και θεάρεστη πνευματική ζωή, τώρα μάλιστα που ενηλικιώνεσαι. Θα τη διαλέξεις; Ο Κύριος να σε ευλογήσει και να σε φωτίσει!
«Από το βιβλίο: «ΟΣΙΟΥ ΘΕΟΦΑΝΟΥΣ ΤΟΥ ΕΓΚΛΕΙΣΤΟΥ
Ο ΔΡΟΜΟΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ
γράμματα σε μια ψυχή»
ΕΚΔΟΣΗ ΤΕΤΑΡΤΗ
ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ
ΩΡΩΠΟΣ ΑΤΙΙΚΗΣ 2000
Πρόσεξε τι λέει ο Κύριος! Λέει πως «η βασιλεία των ουρανών μοιάζει με προζύμι, που το πήρε μια γυναίκα και το ανακάτεψε μ’ ένα σακί αλεύρι, ώσπου ζυμώθηκε όλο» ( Ματθ. 13:33 ) . Το ζυμάρι δεν φουσκώνει αμέσως μόλις ανακατωθεί με το προζύμι. Φουσκώνει στην ώρα του , αφού πρώτα το προζύμι διεισδύσει και απλωθεί σιγά-σιγά μέσα του. Το ψωμί που γίνεται έτσι, είναι ανάλαφρο, ευωδιστό, νόστιμο. Το ίδιο συμβαίνει και με τη χάρη. Όταν ενώνεται με τη φύση μας, στο άγιο Βάπτισμα, δεν τη διαποτίζει αμέσως. Απλώνεται σιγά-σιγά. Κι όταν η χάρη απλωθεί παντού, όταν σύνολη η φύση μας χαριτωθεί, τότε, όλα όσα κάνουμε, παίρνουν έναν άλλο χαρακτήρα. Τότε οι ενέργειές μας, μολονότι φαινομενικά είναι οι ίδιες με άλλες όμοιες οποιουδήποτε ανθρώπου, αποκτούν ένα ιδιαίτερο άρωμα , μιαν ιδιαίτερη γεύση, έναν ιδιαίτερο ήχο. Ο Θεός δέχεται μόνο αυτές τις ενέργειες, που Του είναι εξαιρετικά ευάρεστες.
Θα κάνω άλλη μια παρομοίωση, για να εξηγήσω το πώς η χάρη, όταν της δίνονται περιθώρια να ενεργήσει, αφού διαποτίσει σύνολη τη φύση μας, γίνεται και εξωτερικά ορατή σε όλους όσοι είναι ικανοί να τη δουν. Η χάρη, λοιπόν, μοιάζει με τη φωτιά, που διεισδύει στο σίδερο. Δεν είναι μόνο μέσα στο σίδερο, μα και στο εξωτερικό του. Την πύρινη δύναμή της τη βλέπει ο καθένας. Έτσι συμβαίνει και με τη χάρη, όταν εισχωρήσει στη φύση μας. Γίνεται αντιληπτή απ’ όλους. Όλοι όσοι έρχονται σε επαφή μ’ έναν θεοχαρίτωτο άνθρωπο, αισθάνονται ότι αυτός έχει μιαν ασυνήθιστη δύναμη, που εκδηλώνεται ποικιλότροπα. Όταν αρχίζει να μιλάει για οτιδήποτε πνευματικό, λάμπει σαν τον μεσημεριάτικο ήλιο, και τα λόγια του πηγαίνουν κατευθείαν στην ψυχή του ακροατή, διαμορφώνοντας μέσα του με αυθεντία ανάλογα συναισθήματα και διαθέσεις. Μα κι όταν ακόμα δεν μιλάει, εκπέμπει μια θερμότητα, που επηρεάζει τα πάντα γύρω του, και μια παράξενη δύναμη, που επενεργεί στις ψυχές και τους εμπνέει προθυμία για πνευματικό αγώνα.
Παίρνουμε τη χάρη του Θεού στη νηπιακή μας ηλικία με το άγιο Βάπτισμα. Από την ώρα εκείνη η χάρη αρχίζει να ενεργεί μέσα μας, με την προοπτική και την ελπίδα ότι, μετά την ενηλικίωση και ωρίμανσή μας, θα αναλάβουμε αυτοθέλητα και πρόθυμα τον αγώνα για τη σωτηρία μας.
Όταν οι γονείς είναι ευσεβείς και ανατρέφουν τα παιδιά τους , όπως λέει ο απόστολος, «δίνοντάς τους αγωγή και συμβουλές που εμπνέονται από την πίστη στον Κύριο» ( Εφ. 6:4 ) , τότε η θεία χάρη γεννάει την ειρήνη στις παιδικές ψυχές . Έτσι τα παιδιά γίνονται ευγενικά, ταπεινά, υπάκουα, καλότροπα, θεοφοβούμενα. Παραδείγματα μπορεί να δει κανείς παντού . Θα έλεγα πως κι εσύ είσαι ένα τέτοιο παιδί , αν δεν φοβόμουνα ότι θα το έπαιρνες επάνω σου, μολονότι κανένα χάρισμά σου δεν οφείλεται σε δικές σου προσπάθειες. Υπάρχουν στην ψυχή σου πολλά καλά στοιχεία, αλλά τα έχεις πάρει από άλλους˙ είναι δώρα είτε του Θεού είτε των ανθρώπων, και συγκεκριμένα των γονιών σου, που σου τα κληροδότησαν ή σου τα έδωσαν με την ανατροφή. Μπροστά σου βρίσκεται τώρα ένα καθήκον: Ν’ αγαπήσεις όλα αυτά τα καλά στοιχεία, να τα κλείσεις στην καρδιά σου, κι έπειτα να τα αυξήσεις και να τα πολλαπλασιάσεις. Είναι αλήθεια ότι πατάς σε γερά θεμέλια και ότι βρίσκεσαι στον σωστό δρόμο. Τίποτα, όμως, απ’ όσα έχεις δεν είναι καρπός της ελεύθερης βουλήσεώς σου και αποτέλεσμα υπεύθυνων αποφάσεών σου. Και αν δεν αρχίσεις τώρα να καταβάλλεις τις δικές σου προσπάθειες για τη σταθεροποίηση των καλών στοιχείων της ψυχής σου, θα τα χάσεις όλα με τις πρώτες δυσάρεστες περιστάσεις. Ναι, θα σε εγκαταλείψουν, αφήνοντας πίσω τους μόνο μια γλυκειά – ή μήπως πικρή;- ανάμνηση.
Θυμάσαι τι ένιωσες , όταν βυθίστηκες στη δίνη της κοσμικής ζωής; Πώς ταλαιπωρήθηκες τότε; Πώς η λύπη πλημμύρισε την καρδιά σου; Ότι καλό έχεις μέσα σου, το πήρες από τη χάρη του Θεού και από την οικογένειά σου. Γιατί, λοιπόν, οι εμπειρίες σου από την κοσμική ζωή σε στενοχώρησαν; Επειδή άφησες τον εαυτό σου να νιώσει κάποια συμπάθεια για τη ζωή αυτή. Μολονότι δεν το ομολόγησες, είναι αυταπόδεικτο από τη λύπη που σε ταλαιπώρησε αργότερα .Αν δεν υπήρχε συμπάθεια, δεν θα υπήρχε και ταλαιπωρία. Σου έγραψα ότι, αν κάποια αδήριτη ανάγκη σε ρίξει ξανά στην ίδια δίνη, μην αφήσεις την καρδιά σου να προσκολληθεί σε κάτι απ’ όσα βλέπεις ή ακούς εκεί. Αν η καρδιά σου δεν προσκολληθεί σε τίποτα, δεν θα ξαναδοκιμάσεις λύπη. Δεν ξέρω αν τώρα βρίσκεσαι πάλι σ’ αυτή τη δίνη. Κι αν βρίσκεσαι, δεν ξέρω αν τηρείς τη συμβουλή μου. Κάνε ό,τι νομίζεις. Είσαι αυτεξούσια. Όπου να ‘ναι , άλλωστε, ενηλικιώνεσαι.
Από την πλευρά μου, πάντως, οφείλω να σου πω ειλικρινά και ξεκάθαρα ότι έχεις τρεις επιλογές: Είτε να γίνεις άνθρωπος πνευματικός και θεοχαρίτωτος, είτε να γίνεις άνθρωπος κοσμικός, κενός, ματαιόσχολος και εμπαθής όσο όλοι σχεδόν οι άλλοι, είτε ,τέλος να γίνεις άνθρωπος μετέωρος ανάμεσα στην πνευματική και την κοσμική ζωή. Ελπίζω και εύχομαι να γίνεις άνθρωπος πνευματικός. Και θα γίνεις, αν το θελήσεις. Άνθρωπος κενός και ματαιόσχολος, άνθρωπος κοσμικός και άπιστος δεν νομίζω ότι θα γίνεις ποτέ, γιατί σε γνωρίζω αρκετά καλά. Δεν μπορώ, ωστόσο, ν’ αποκλείσω την πιθανότητα της τρίτης περιπτώσεως. Είναι πιθανό να μη γίνεις ούτε εντελώς πνευματική μα ούτε και εντελώς κοσμική, ούτε χριστιανή μα ούτε και άπιστη. Αυτό μπορεί να συμβεί, αν δεν φυλάξεις την καρδιά σου από την έλξη της κοσμικής ζωής. Πρόσεξε! Μιλάω για έλξη και όχι για συμμετοχή στην κοσμική ζωή. Γιατί η συμμετοχή, όπως λες κι εσύ, μερικές φορές είναι αναπόφευκτη. Αν λοιπόν, δεν φυλάξεις την καρδιά σου απ’ αυτή την έλξη, θα γεννηθεί μέσα σου μια συμπάθεια για την κοσμικότητα, συμπάθεια που δεν θα σε αποκόψει εντελώς από τις χριστιανικές αρχές σου, αλλά θα σου εμπνεύσει κάποια ψυχρότητα απέναντί τους. Θα διατηρήσεις τις αρχές σου, ή μάλλον μερικές απ’ αυτές, αλλά μόνο από συνήθεια. Έτσι ουσιαστικά δεν θα βρίσκεσαι ούτε στον κοσμικό χώρο, ούτε στον αληθινά πνευματικό˙ δεν θα είσαι ούτε κοσμικός ούτε πνευματικός άνθρωπος.
Το αποτέλεσμα ποιο θα είναι; Όποιο ήταν και για τον άγγελο της Εκκλησίας της Λαοδικείας, που καταδικάστηκε από τον Κύριο στην Αποκάλυψη: «Ξέρω καλά τα έργα σου. Δεν είσαι ούτε κρύος ούτε ζεστός. Μακάρι να ήσουνα είτε κρύος είτε ζεστός! Επειδή ,όμως , δεν είσαι ούτε κρύος ούτε ζεστός αλλά χλιαρός, γι’ αυτό θα σε ξεράσω από το στόμα μου» ( Αποκ. 3:15-16 ). Πρέπει να είναι κανείς θερμός απέναντι στον Θεό και σ’ όλα τα θεία, αλλά ψυχρός απέναντι στην κοσμικότητα και την αμαρτία. Αν δεν είσαι ούτε ψυχρή απέναντι στην κοσμικότητα ούτε θερμή απέναντι στα θεία, αλλά χλιαρή και κρυερή απέναντι σε όλα, ο Θεός θα σε αποδοκιμάσει και θα σε απορρίψει.
Τι πρέπει, λοιπόν, να κάνεις; Να διαλέξεις με την καρδιά σου την άγια και θεάρεστη πνευματική ζωή, τώρα μάλιστα που ενηλικιώνεσαι. Θα τη διαλέξεις; Ο Κύριος να σε ευλογήσει και να σε φωτίσει!
«Από το βιβλίο: «ΟΣΙΟΥ ΘΕΟΦΑΝΟΥΣ ΤΟΥ ΕΓΚΛΕΙΣΤΟΥ
Ο ΔΡΟΜΟΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ
γράμματα σε μια ψυχή»
ΕΚΔΟΣΗ ΤΕΤΑΡΤΗ
ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ
ΩΡΩΠΟΣ ΑΤΙΙΚΗΣ 2000
Τετάρτη 4 Δεκεμβρίου 2013
Πόσο βλάπτει ο θυμός και ποιά είναι τα αίτια που τον προκαλούν;
Πόσο βλάπτει ο θυμός και ποιά είναι τα αίτια που τον προκαλούν;
«Oργή δικαιοσύνην Θεού ου κατεργάζεται» (Ιακ. 1,20). Έτσι χαρακτηρίζει ο απόστολος Ιάκωβος την ολεθριότητα του θυμού.
Αν ο δημιουργός, συνοχέας και κύριος του σύμπαντος, είναι πράος και ταπεινός, φαντασθείτε το αποκορύφωμα της διαστροφής και παραμορφώσεως: το μόριο της κτίσεως ο άνθρωπος, να είναι σκεύος του θυμού, τί άλλο είναι ο θυμός παρά η θέση του παραλόγου, ο τόπος του ολέθρου, η μερίδα και η φύση του διαβόλου, αυτή η ίδια η απώλεια σε αντίθεση με το Θεό, που είναι παναγάπη!
Τα αίτια, που προκαλούν το πάθος του θυμού, είναι ποικίλα, αλλά συγγενικά και αλληλοεξαρτώμενα, αφού τα συνδέει η ιδιοτέλεια, το συμφέρον και γενικά η φιλαυτία. Όπου επικρατήσει ο ολέθριος ατομισμός δεν απουσιάζει και η σκιά του, που είναι ο θυμός!
Γέροντας Ιωσήφ Βατοπαιδινός
http://1myblog.pblogs.gr/
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)